Φανταστείτε ένα έμβρυο.
Φανταστείτε ένα μωρό.
Από την σύλληψή του μέχρι την ημέρα της γέννησής του, ζει σε ένα περιβάλλον ζεστό και καθησυχαστικό που το θρέφει και το προστατεύει απόλυτα.
Ακούει την φωνή της μητέρας του, αισθάνεται την παρουσία της. Ακούει και τον άλλο του γονιό.
Αν είναι δίδυμο έχει επιπλέον την παρουσία και την επαφή του άλλου μωρού.
Ποτέ δεν πεινάει.
Ποτέ δεν κρυώνει.
Ποτέ δεν αισθάνεται μονάχο.
Ποτέ του δεν φοβάται.
Έχει ΌΛΑ όσα χρειάζεται, ΠΑΝΤΑ και προτού καν τα ζητήσει.
Ζει σε έναν κόσμο ιδανικό, κολυμπάει κι απολαμβάνει.
Κι έπειτα, μια μέρα, γεννιέται.
Και τότε ΟΛΑ αλλάζουν.
Ανακαλύπτει το άγγιγμα, τη ζεστασιά και το γάλα της μητέρας του.
Ανακαλύπτει το πρόσωπο και τις γλυκές χειρονομίες του πατέρα.
Ανακαλύπτει πολλά όμορφα νέα πράγματα.
Από την άλλη όμως:
Ανακαλύπτει πώς είναι να κρυώνει.
Ανακαλύπτει πώς είναι να υποφέρει από την ζέστη.
Ανακαλύπτει τον τρόμο της μοναξιάς.
Ανακαλύπτει την πείνα.
Ανακαλύπτει έναν κόσμο εχθρικό σε σχέση με αυτόν που είχε συνηθίσει.
Είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ να επιδιώκει να αναβιώσει αυτή την γνωριμη αίσθηση ασφάλειας. Θηλάζοντας ή όχι, το καλύτερο καταφύγιο είναι κοντά στο σώμα της μητέρας του.
Κοντά στην καθησυχαστική ζεστασιά των γονιών του.
Προσπαθήστε να το θυμάστε όταν αναρωτιέστε γιατί το μωρό σας θέλει να κοιμάται πλάι σας, γιατί αναζητά τόσο το κορμί σας, γιατί κλαίει.
Είναι κουραστικό, ναι, και πολύ σκληρό καμιά φορά, αλλά είναι αναπόφευκτο. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλες αιτίες βεβαίως, αλλά περισσότερο συχνά, είναι γιατί έχει ακόμη ανάγκη λίγο χρόνο για να συνηθίσει στο καινούργιο περιβάλλον, κυρίως όταν έχει βιώσει για περισσότερο καιρό την κοιλιά της μάνας του από ότι την επαφή με το δέρμα της.
Δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητο και αυτόνομο από την στιγμή της γέννησής του, είναι αδύνατον για το ανθρώπινο είδος αυτό. Η ζεστασιά σας το ανακουφίζει. Το γάλα σας έχει μια γεύση παρόμοια με το αμνιακό υγρό που έπινε για εννιά μήνες.
Μην τσιγκουνεύεστε ούτε το ένα ούτε το άλλο, θα είστε και οι δύο πιο ήρεμοι αν αποδεχτείτε ότι αυτός ο χρόνος προσαρμογής είναι φυσιολογικός και αναγκαίος.
Πηγή: bienvivresagrossesse.com
Συγγραφέας: Muriel Watson
Μετάφραση: Μαρία Μαγγανάρη
MSc in Person-Centred Counseling and Psychotherapy
P.E.T., T.E.T., M.B.A.
mariamanganari.gr